Dag #4 mixed emotions

1 Juli 2014

Allereerst dankjewel voor de reacties! Ze doen me goed.

Langzaam begin ik toch wel te wennen aan dat Kenia.
In ieder geval dat dacht ik. Eerst nog een dagje rustig aan.
We zouden eerst met zijn allen de werkplaatsen bekijken, even later bleek dit toch niet zo te zijn en zijn alleen Ellen en Aidan gaan kijken. (Hakuna Matata)

Hierdoor moesten we best lang wachten, maar goed dan wachten we maar weer. Mooi moment om even mijn huiswerk te doen die ik mee gekregen had van Corne.

Na het eten gingen we dan eindelijk naar Nyeri.
Ik ben dus toch nog niet gewend aan Kenia. Dat mensen hier vroeg sterven verbaasd mij niet, om de volgende redenen.

1. Geen stoplichten.
2. Gestoord veel mensen op de weg.
3. Mensen springen voor Matatu's om hun waren te kunnen verkopen.

Er was een heel mooi moment. Deniz (Denau *boks*) gaf eten aan een bedelaar, omdat hij vond dat hij het kon missen en die jongen honger had. Dit leide tot een mooi gesprek, waar ik jullie niet mee ga vervelen ;)

Toen we terug kwamen waren de kinderen daar. Wij verblijven met ongeveer 50 kids in een dormitory. MAD HOUSE, ik was natuurlijk al een beetje voorbereid dat ze fantastisch druk zouden zijn maar shit niet zo druk. Dus ik veranderde in de "kelvin-wall-flower" het was me echt te veel.

De switch tussen de indrukken van de stad waar je arm en rijk ziet en weinig ertussenin en de blijdschap van de kinderen. Dat kon ik echt even niet aan. Maar tandjes op elkaar en door.

Het moment dat ik mijn foto-boekje liet zien was wel tof. Ze besteden echt aandacht aan het verhaal dat je verteld en dat is natuurlijk leuk.
Gavin is mijn favoriet tot nu toe, hiji is rustig en lijkt al veel ervaring te hebben. Al kun je in de ogen van alle kinderen hier zien dat het leven hard is.

Na met zijn allen bij elkaar gekomen te zijn in de common room van de dames, mochten we weer naar bed.

En wat toen gebeurde.... volgt in mijn volgende blok.

Super bedankt allemaal voor het lezen.