Dag #13 - #17 Too long, maybe? Hostfamily.
Door: Kelvin
Blijf op de hoogte en volg Kelvin
14 Juli 2014 | Kenia, Nyeri
Dag #14 Gastgezin
Ik was behoorlijk zenuwachtig. Het weekend van het gastgezin mocht beginnen. Waar zou ik terecht komen? Zou ik de mensen aardig vinden? Belangrijker misschien... zullen ze mij aardig vinden? Hoe moet ik me gedragen? Allemaal vragen die door mijn hoofd spookten.
Tussen 10 en 11 konden we opgehaald worden. Natuurlijk we zijn in Kenia, dus rond 11 werden we dan ook echt opgehaald. Folkert en ik waren de eerste die mochten vertrekken. We liepen rustig naar buiten, met luid gejuich van de groep en ontmoeten daar Esther. Een nette vrouw, waarvan haar zoon op de primary school zit waar wij verblijven. Dus ze moet wel iets van geld hebben. Communicatie is niet al te moeilijk en we worden door Esther meegenomen naar de fruitmarkt om inkopen te doen voor het weekend.
Na een hobbelige taxi rit van nog geen 10 minuten komen we in een heuvelachtig (bergen voor Nederlands standaarden) idyllisch gebied aan. We hobbelen hier rustig door en komen aan bij het huis. Het huis is van steen en heeft een hek met een poort eromheen. Good, dit moet dus goed komen.
Als we binnenkomen lijkt het alsof je jaren terug in de tijd loopt. Oude oma banken staan overal rond de muur, een plakaat met "Merry Christmas and a Happy New Year" hangt nog op en overal hangen plakaten met "God is able", "God is my strenght" en meer in die trant. (shit)
De zoon van 10 genaamd Peter is nog niet thuis als ook de man. Na een gebed om te bedanken dat wij er zijn en voor de thee. Krijgen we thee met brood en de mededeling "No guest will go hungry in my house!" oftewel vreten zul je.
Even later verlaat Esther ons en zijn we alleen met Ruth, die volgens ons de opdracht heeft gekregen om niet met ons te praten... Dus wat nu... Gelukkig hebben Folkert en ik beiden een boek bij ons, dus gaan we lekker lezen. Zo overleef ik het weekend wel.
's avonds krijgen we een uitgebreid diner en na een goed gesprek met de vader over het schoolsysteem, politiek en de medische wereld in Kenia. Gaan we naar bed. We delen een twee persoonsbed, geen probleem zou dat moeten zijn.
Dag #15 Uitslapen
We mogen uitslapen, maar nu heb ik ondertussen een ritme... Dus dat kan ik echt niet. Toch maar blijven liggen, want nu heb ik nog de kans.
Gisteren was verteld dat we zullen wandelen vandaag.Lekker chill.
Helaas, na uiteindelijk lui uit mijn bed gegaan te zijn komen we erachter dat we eerst de man des huizes gaan helpen met klusjes om het huis heen. Sure. Dus te kleine laarzen en een te grote overal later, sta ik vrolijk kiezelsteentjes terug op hun plek te leggen. De kippen en schapen om het huis heen vinden het een fantastisch idee om deze door de tuin heen te verspreiden.
We kijken ook in het kippenhok en komen erachter dat deze een nieuwe vloer nodig heeft. Dat mogen we maken met "planken" wat gebruikt zou worden voor de haard... Maar nu maken we er een vloer van. Dus tussen de kippen zittend in het kippenstront slaan we lekker een nieuwe vloer in elkaar. Uiteindelijk is het gastgezin er tevreden mee en ben ik trots op ons, dat Folkert en ik het met alleen een paar spijkers een hamer en een zaag geflikt hebben.
Hierna gaan we wandelen met de energieke Peter, want de vader is ondertussen weg. Hij laat ons het gebied om het huis heen zien. Super mooi, gevuld met heel veel uitzichten. Het is net geen Jungle maar om je heen staan allemaal bananen planten, hier en daar een huis school of kerk, mais planten en alles is heuvelachtig. Deze wandeling was al best zwaar maar wel mooi om te zien.
Verder stond niets op het programma... Dus maar weer boekje lezen en chapatti's maken. Toen Samuel (de man) thuis kwam mochten we weer wandelen. Nu verder en natuurlijk ging het nu over celstraffen (2 jaar als je homo bent.........), politiek, corruptie en middelen misbruik.
We gingen even langs bij de slager, hier kregen we "bone soup" heldere runder botten bouillon op zich lekker, alleen erg vettig. En we kregen vlees dat direct op de kolen gebakken was. (Geit en lam) Heel hygienisch was het niet daar, dus Folkert werdt misselijk bij de gedachten om dat te eten. Ik vond het geen probleem, want ik had wel weer zin in een lekker stuk vlees. Ik vond het ook nog erg lekker.
Ondertussen kwam ook de vraag of we wilden helpen met een kip slachten. Sometimes I feel like doing meth, but then I'm like... Better not. Dus ik heb het niet gedaan. Helaas heb ik wel een stukje moeten zien.
Nadat ik nog een korte wandeling met Peter gemaakt had om melk te halen, was het tijd om langzaam te eten. Hoopten Folkert en ik dan... Dat duurde nog even. DUS! Dan maar weer boekje, want de t.v. was ook niet heel interessant.
Eindelijk kwam het eten er dan aan. De deksel gaat open van de pan en een heerlijke geur van de kippen soep komt je tegenmoet. Ik kijk in de pan en ga bijna over mijn nek! Natuurlijk eten we de kip die vanmiddag geslacht was... Geen probleem maar om daadwerkelijk de klauwen in de soep te laten zitten! Nee... Nee daar werd ik te misselijk van. Dus nu waren de rollen omgedraaid, gelukkig redde Folkert mij door heel veel van de kip te eten en ik probeerde de bouillion naar binnen te dauwen.
Na het eten gaven Folkert en ik onze cadeaus, waar het gezin echt super blij mee is! Een mooie vlag en een mooi oranje t-shirt om ons nooit meer te vergeten kwamen van mij en hele hoop andere spullen van Folkert.
Dus nog een avond gezellig bankhangen stond in het verschiet. Alleen was er nog een vraag die we moesten stellen. Wij wilden echt niet nog een keer naar dezelfde kerk als de vorige zondag... Ik hoor nog steeds " You've got a God given potential!!" door mijn hoofd galmen. Dus voorzichtig vraag ik of ze het erg vinden als wij niet mee gaan naar de kerk. En ze vinden het niet erg, hallelujah. Ze bieden zelfs aan om ons op de school af te zetten.
We wachten tot Nederland moet spelen, maar na een half uurtje Nederland ga ik toch maar naar bed. Wel met een gerust hart, want ik hoef niet naar de kerk!
Dag #16 Afscheid.
Rond 8 uur worden we gewekt, om onze spullen te pakken en te gaan.
Na een kort afscheid waar contact gegeven uitgewisseld worden, rijdt ons gastgezin weg op weg naar de kerk. Nu hebben we wel heel veel tijd voor onszelf.
Op de school ontmoeten we de groep van Marten waar we een week mee samen werken en die daarna nog twee weken door gaan. Leuke groep, nog een beetje lastig om contact mee te krijgen. Maar dat komt goed.
Rose is ook aanwezig en is niet verrast dat Folkert en ik als eerste terug zijn. Ze wist wel dat ik niet nog een keer naar die kerk zou willen. Ze bied aan om met ons naar de stad te gaan.
Folkert weigert maar ik ga graag mee!
Hierdoor zie ik het ziekenhuis, een heel andere kant van Nyeri en aapjes!!
's Avonds gaan we nog naar The White Rhino om de finale te zien. Heerlijk gezellig met Rose en Rachel lachen om voetbal en toch maar fanatiek mee juichen voor Duitsland ^^
Een lange dag, maar toch weer in ons 'vertrouwd' bedje!
Dag #17 Werken
Vandaag weer gewerkt in het weeshuis. Nu lijkt het alsof het opschiet en dat is fijn. Hopelijk zien we nog een eind resultaat.
Morgen gaan we hiken en het hele programma is weer op de schop. Dus misschien tot snel en anders tot dat ik thuis ben.
Ik mis Nederland, maar ik zet nog even de tanden op elkaar en dan heb ik een reis van mijn leven gehad hier.
Nogmaals bedankt voor het lezen van mijn blog. Reacties vind ik altijd leuk.
-
14 Juli 2014 - 15:40
Mama:
xxxxxx nog ff schat geniet nog lekker -
15 Juli 2014 - 04:22
Ramon:
Hoi schat lees alles maak er een top tijd van geef om je -
15 Juli 2014 - 07:05
Anja:
Bedankt lieverd voor het delen van jouw reis,echt zo heerlijk lezen al die waargebeurde verhalen! De tijd vliegt echt voorbij,vind ik tenminste,nog even en dan is het weer knuffeltijd hihihihihihihihihi xxxx en euh kerk hihihi daar denk ik ook zo over xxx doeggie -
15 Juli 2014 - 20:26
Papa Jan:
hopend dat het een onvergetelijke tijd is voor jou.
zouden meer mensen moeten doen.
doe iedereen de groetjes en zie je maandag op schiphol.
dikke knuffel. -
15 Juli 2014 - 21:39
Eva De Jong:
Hey lieve Kelvin!
Wat een super verhalen van je reis! Vanaf het begin heb ik je reisverslagen gelezen en moet opbiechten dat ik elke dag even kijk of je alweer wat gepost hebt :)
Geweldig hoe je alles omschijft, ik zie het je helemaal vertellen!
Geniet er maar goed van!
Liefs Eva -
16 Juli 2014 - 19:17
Yrja:
Ik herinner me de duivelsuitdrijving die ik daar heb gezien..."Jesus is high, the devil is low" galtm nog steeds door mijn gedachten. Op zich het wel eens waard om te zien vond ik zo. Prachtige fat Amy quote btw ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley