Dag #21 -23 Wild life is A-MA-ZING
Door: Kelvin
Blijf op de hoogte en volg Kelvin
26 Juli 2014 | Kenia, Samburu
Ik heb nog een aantal verslagen tegoed dus!
Op de 21ste vertrokken we naar Samburu National Park.
Een lange rit stond ons te wachten, ongeveer 6 uur.
Na eerst afscheid genomen te hebben van alle lieve mensen in Moi Nyeri Complex, sprongen we in de bus naar Samburu.
De reis bestond uit slecht mee bléren met van allerlei Nederlandse muziek. Kijken of we Rose en Rachel gek konden maken een pit stop bij een winkelcentrum (waar we eindelijk weer muzungu's (blanken) tegen kwamen) en een aantal pit stops tussen door voor Rose en Rachel.
Die pit stoppen waren vervelend voor alle mensen die bij een raam zaten.
Een bus vol blanken, daar zit natuurlijk geld in. Dus de bedelaars, verkopers en van alles en nog wat kwamen als vliegen op de bus af.
Ik vond het erg leuk om te zien hoe iedereen hier mee om ging. De meesten werden chagrijnig en gooide het raampje dicht, maar Ellen gaat lekker met de mensen lullen. Zo verkoopt ze USA in een keer voor 50 kamelen, dus... uh... dus. Ik zelf bedankte de mensen vriendelijk als ze wat wilden verkopen en de bedelaars (het waren er echt teveel) vertelde ik dat ik niets had. Tja leugentje om eigen bestwil dan maar.
Even lunchen met Mount Kenya op de achtergrond blijft ook een beeld die ik niet snel ga vergeten <3. En rustig hobbelen we weer lekker door.
Aangekomen bij het park zie je echt dat het een natuur reservaat is. Bij de poort nog een laatste controle en dan mag onze eerste Safari beginnen. Ik fluister tegen Ellen dat van mij de rest van het weekend gestolen mag worden, zolang ik maar een olifant in het wild gezien heb. Vijf minuten later mag mijn weekend dus echt gestolen worden. Wat een machtige beesten.
Als we aankomen bij Samburu staat een Samburu Warrior in traditionele kleding ons op te wachten en krijgen we uitleg over het park en het slapen in een park. Onze namen worden opgenoemd en we mogen naar onze tenten. We slapen in het Intrepid hotel. Rose en Rachel hebben hiervoor een dealtje kunnen sluiten <3 http://www.heritage-eastafrica.com/tented-camps/samburu-intrepids/
De luxe was een beetje overweldigend naar 3 weken op een school te slapen. Ik geniet meteen van de zit wc en de warme douche en na een 5 gangen diner keer ik tevreden terug naar mijn bedje.
Ik wil eigenlijk toch nog niet weg.
De dag erna staan we op om 6:30 dit voelt ondertussen als uitslapen, om 07:30 vertrekken we weer op Safari. Nu wordt het echt tijd om even van de omgeving te genieten en verdomme wat zitten we mooi. Van allerlei vogels, een cheetah, een luipaard, een kudde olifanten, zebra's, pumba's en giraffes verder keren we terug voor het ontbijt. We zijn nog net op tijd terug. Wat nu na het ontbijt.... JUIST zwemmen.
De waterpolo dames leren ons wat trucjes en regels en dan is het weer tijd voor de lunch <3. Hier besluiten Karin, Vera, Ellen, Cynthia en ik om 's avonds de sundown te gaan doen. Hiervoor skippen we een safari maar daarvoor mogen we alcohol drinken, een zonsondergang zien en sterretjes kijken. Wat een magisch moment was dit.
Zingen boven op een berg kijken hoe de zon ondergaat, nog een avond om nooit meer te vergeten.
De volgende ochtend slapen we uit tot 8:00 dan gaan we ontbijten en wordt het tijd om de kamer op te ruimen. Om 14:30 stappen we in de bus op weg naar Nairobi, waar we om 02:10 de vlucht hebben naar Istanbul.
In de bus is het stervens heet en eigenlijk is iedereen een beetje verdrietig dat we weer naar huis gaan.
Ik heb ondertussen weer een flinke verkoudheid te pakken, dus ik probeer eigenlijk zoveel mogelijk te slapen.
Op de evenaar stoppen we nog even voor een souvenirtje maar wel kort, want om 22:00 willen we in Nairobi zijn.
In Nairobi rijdt de chauffeur nog een keer verkeerd en natuurlijk waren wij dat schuld. Aangezien we veel kabaal maakte op de achterbank met een liedje als 'HET IS HEET OP DE ACHTERBANK! HET IS HEET OP DE ACHTERBAAAHAANK'. Helaas Rose en Rachel boos, maar tijdens het pizza eten hebben ze weer een glimlach op hun gezicht.
Na een afscheid met Rose en Rachel gaan we het vliegveld binnen. Mijn hart breekt ondertussen, verdomme wat ga ik dit land en de mensen missen. Ooit kom ik terug beloof ik mezelf, maar dan niet met een ontwikkelingshulp project. Ik zoek me een stil hoekje op, waar ik even lekker kan slapen, terwijl de rest van de groep weerwolven gaat spelen.
Om 23:30 mogen we inchecken en dan volgt een nieuwe blog.
Op de 21ste vertrokken we naar Samburu National Park.
Een lange rit stond ons te wachten, ongeveer 6 uur.
Na eerst afscheid genomen te hebben van alle lieve mensen in Moi Nyeri Complex, sprongen we in de bus naar Samburu.
De reis bestond uit slecht mee bléren met van allerlei Nederlandse muziek. Kijken of we Rose en Rachel gek konden maken een pit stop bij een winkelcentrum (waar we eindelijk weer muzungu's (blanken) tegen kwamen) en een aantal pit stops tussen door voor Rose en Rachel.
Die pit stoppen waren vervelend voor alle mensen die bij een raam zaten.
Een bus vol blanken, daar zit natuurlijk geld in. Dus de bedelaars, verkopers en van alles en nog wat kwamen als vliegen op de bus af.
Ik vond het erg leuk om te zien hoe iedereen hier mee om ging. De meesten werden chagrijnig en gooide het raampje dicht, maar Ellen gaat lekker met de mensen lullen. Zo verkoopt ze USA in een keer voor 50 kamelen, dus... uh... dus. Ik zelf bedankte de mensen vriendelijk als ze wat wilden verkopen en de bedelaars (het waren er echt teveel) vertelde ik dat ik niets had. Tja leugentje om eigen bestwil dan maar.
Even lunchen met Mount Kenya op de achtergrond blijft ook een beeld die ik niet snel ga vergeten <3. En rustig hobbelen we weer lekker door.
Aangekomen bij het park zie je echt dat het een natuur reservaat is. Bij de poort nog een laatste controle en dan mag onze eerste Safari beginnen. Ik fluister tegen Ellen dat van mij de rest van het weekend gestolen mag worden, zolang ik maar een olifant in het wild gezien heb. Vijf minuten later mag mijn weekend dus echt gestolen worden. Wat een machtige beesten.
Als we aankomen bij Samburu staat een Samburu Warrior in traditionele kleding ons op te wachten en krijgen we uitleg over het park en het slapen in een park. Onze namen worden opgenoemd en we mogen naar onze tenten. We slapen in het Intrepid hotel. Rose en Rachel hebben hiervoor een dealtje kunnen sluiten <3 http://www.heritage-eastafrica.com/tented-camps/samburu-intrepids/
De luxe was een beetje overweldigend naar 3 weken op een school te slapen. Ik geniet meteen van de zit wc en de warme douche en na een 5 gangen diner keer ik tevreden terug naar mijn bedje.
Ik wil eigenlijk toch nog niet weg.
De dag erna staan we op om 6:30 dit voelt ondertussen als uitslapen, om 07:30 vertrekken we weer op Safari. Nu wordt het echt tijd om even van de omgeving te genieten en verdomme wat zitten we mooi. Van allerlei vogels, een cheetah, een luipaard, een kudde olifanten, zebra's, pumba's en giraffes verder keren we terug voor het ontbijt. We zijn nog net op tijd terug. Wat nu na het ontbijt.... JUIST zwemmen.
De waterpolo dames leren ons wat trucjes en regels en dan is het weer tijd voor de lunch <3. Hier besluiten Karin, Vera, Ellen, Cynthia en ik om 's avonds de sundown te gaan doen. Hiervoor skippen we een safari maar daarvoor mogen we alcohol drinken, een zonsondergang zien en sterretjes kijken. Wat een magisch moment was dit.
Zingen boven op een berg kijken hoe de zon ondergaat, nog een avond om nooit meer te vergeten.
De volgende ochtend slapen we uit tot 8:00 dan gaan we ontbijten en wordt het tijd om de kamer op te ruimen. Om 14:30 stappen we in de bus op weg naar Nairobi, waar we om 02:10 de vlucht hebben naar Istanbul.
In de bus is het stervens heet en eigenlijk is iedereen een beetje verdrietig dat we weer naar huis gaan.
Ik heb ondertussen weer een flinke verkoudheid te pakken, dus ik probeer eigenlijk zoveel mogelijk te slapen.
Op de evenaar stoppen we nog even voor een souvenirtje maar wel kort, want om 22:00 willen we in Nairobi zijn.
In Nairobi rijdt de chauffeur nog een keer verkeerd en natuurlijk waren wij dat schuld. Aangezien we veel kabaal maakte op de achterbank met een liedje als 'HET IS HEET OP DE ACHTERBANK! HET IS HEET OP DE ACHTERBAAAHAANK'. Helaas Rose en Rachel boos, maar tijdens het pizza eten hebben ze weer een glimlach op hun gezicht.
Na een afscheid met Rose en Rachel gaan we het vliegveld binnen. Mijn hart breekt ondertussen, verdomme wat ga ik dit land en de mensen missen. Ooit kom ik terug beloof ik mezelf, maar dan niet met een ontwikkelingshulp project. Ik zoek me een stil hoekje op, waar ik even lekker kan slapen, terwijl de rest van de groep weerwolven gaat spelen.
Om 23:30 mogen we inchecken en dan volgt een nieuwe blog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
